รอยแค้นแผนรัก

หญิงสาวถอดผ้าคลุมตัวและโยนลงไปบนพื้นทราย เผยเอวคอดรับกับสะโพกได้สัดส่วน

สัญชาตญาณเพศชายที่ตื่นตัวขึ้นอย่างกะทันหันแทบจะทำให้ชายหนุ่มยื่นมือไปปลดสายบิกินีตัวจิ๋วให้หลุดลงทันทีทันใด

ลมหายใจของเขาติดขัด ยามได้เห็นภาพเนินอกอิ่มเต็มงามสะพรั่ง ร่องอกที่ชิดกันจนดูน่าอึดอัด

และเรือนร่างสีน้ำผึ้งอันงดงามเมื่อต้องแสงแดด... กำลังเดินลงไปในทะเลอย่างเชื่องช้า เย้ายวน

 
...


เธอกลับมาประเทศไทยอีกครั้ง พร้อมกับความเปลี่ยนแปลง

จากผู้หญิงจืดชืด ไร้เสน่ห์ กลายเป็น ‘คีย์’ นางแบบสาวสวยสุดเซ็กซี่

และทั้งหมดนี้ก็คือ ‘เกม’ ที่เธอยอมทุ่มสุดตัว เดิมพันทุกอย่างแม้แต่ร่างกายและความสาวสด

เพื่อให้บรรลุเป้าหมายเพียงสิ่งเดียว... นั่นคือ ‘เขา’


‘ทัชชพงศ์’ นักธุรกิจเพลย์บอย เจ้าของนิตยสารชื่อดัง ผู้ที่เพียบพร้อมทั้งหน้าตา ฐานะ และหน้าที่การงาน

ไม่เคยเข้าใจว่า ทำไมทุกครั้งที่เขาพร้อมจะเปิดใจรับเธอเข้ามาในชีวิต

‘คีย์’ กลับถอยออกไปเพื่อรักษาระยะห่างของความสัมพันธ์เอาไว้เพียงเท่านั้น

ทั้งๆที่เธอเป็นฝ่ายเอาตัวมาใกล้ชิดเขา... ทั้งๆที่เขายอมเสื่อมเสียชื่อเสียง ยกเลิกการหมั้นก็เพื่อเธอ...

หรือคนอย่างเขายังไม่ดีพอที่จะเป็นคนรักของเธอ...

แน่นอน... เขาไม่มีทางรู้!

นั่นก็เพราะสิ่งที่เธอต้องการจากชายหนุ่มมันไม่ใช่ความรักหรือความจริงใจ...

หากแต่เป็นการได้เห็นชีวิตของทัชชพงศ์ฉิบหาย! วิบัติล่มจม! ให้สาสมกับสิ่งที่เขาเคยทำเอาไว้ในอดีต!


...


“อย่าเสียเวลาพิสูจน์เลยว่าผู้ชายอย่างคุณเป็นคนดีเลิศประเสริฐศรี ทำให้ฉันแน่ใจดีกว่าว่าคุณมันก็แค่เดรัจฉานที่เกิดมามีรัก โลภ โกรธ หลง ป่าเถื่อนและเห็นแก่ตัว ไม่ต่างจากสัตว์หน้าขนตัวอื่น”

“ผมยืนยันอีกครั้ง ถ้าคุณไม่หยุด...ในรถคันนี้จะมีแค่เสียงกรีดร้อง หรือไม่ก็ครวญร้องอ้อนวอนของคุณเท่านั้น!” ทัชชพงศ์หันไปยืนยันด้วยแววตาจริงจังว่าไม่ได้แค่ขู่

“ทำให้ฉันเห็นหน่อยว่าคุณมันเป็นพวกพูดจริงทำจริง กรุณาทำให้ฉันเจ็บปวดให้พอ แล้วจบเรื่องของสองเราเอาไว้แต่เพียงเท่านี้”

ทัชชพงศ์ไม่สามารถอดกลั้นได้อีกต่อไป “คุณหลอกลวงผม เข้ามาทำให้ผมรัก แล้วก็เซอร์ไพร์สด้วยการทำร้ายผมจนมึนงงไปหมด คุณอยากให้ผมเอาคืนมากนักใช่ไหม อยากมั่นใจมากนักใช่ไหมว่าจริงๆ แล้วคุณเกลียดผมเข้ากระดูกดำของจริง อยากรู้ใจตัวเองมากนักใช่ไหมว่าไม่ได้รักผมเลย”

“ถ้าฉันรักคุณ ฉันคงไม่อยากให้คุณตายๆ ไปเสียให้พ้นหรอก ถ้าไม่มีคุณสักคน…เรื่องวุ่นๆ พวกนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น คุณมันเป็นตัวซวย ไอ้ผู้ชายเฮงซวย สารเลว!”

ทัชชพงศ์โกรธอย่างไม่ทันยับยั้ง เขาบีบไหล่อีกฝ่ายสุดแรงแล้วเขย่า “คุณกำลังยั่วโมโหผม”

“แล้วคุณจะทำอะไรฉันได้” เธอแสยะยิ้ม

“ผมทำได้มากกว่าที่คุณคิดเสียอีก” ดวงตาของเขาฉายแวววาวโรจน์ ขณะที่ฝ่ายยั่วยุกำลังสรรหาถ้อยคำกระแทกกระทั้นต่อ ฝ่ายปะทุก็โน้มใบหน้าคมเข้มเข้าใกล้อย่างไม่ทันตั้งตัว

เธอทำได้มากสุดเพียงปล่อยให้เขาแหวกว่ายลิ้นสากหนาเข้ามากลั้วรุนแรงในปาก กระแสโทสะไหลพล่านไปหยุดอยู่ที่มือใหญ่ของชายหนุ่มอันอยู่ไม่นิ่งแม้แต่วินาทีเดียว เขาลูบไล้เรือนร่างส่วนบนเธออย่างไม่มีการทะนุถนอม แขนขวาโอบเอวกิ่วอย่างพยายามรัดรึง ส่วนมือซ้ายบีบเค้นเนินเนื้ออวบอิ่มอย่างไม่กลัวว่าจะฟกช้ำ